Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne (OCD), czyli zaburzenia na tle psychologicznym, dotykają milionów ludzi na całym świecie. Omawiany stan wyróżnia się uporczywymi i wszechobecnymi ideacjami lub obsesjami, które często skłaniają do powtarzających się działań lub kompulsji mających na celu złagodzenie lęku lub wykluczenie zagrożenia. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne, wyniszczające zaburzenie, które zakłóca codzienne funkcje życiowe i relacje międzyludzkie, może być skutecznie leczone za pomocą różnych metod terapeutycznych. 

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne jest trwałą i uporczywą dolegliwością, która wykazuje potencjał początkowy we wszystkich grupach wiekowych, choć przeważa w okresie dojrzewania i wczesnej dorosłości. Osoby dotknięte tym zaburzeniem przejawiają powtarzające się, niepokojące myśli, obrazy mentalne lub impulsy, które są nieproszone i niepożądane. Tendencje obsesyjne często krążą wokół pojęć takich jak zanieczyszczenie, uraz czy harmonia w piśmie akademickim. Kompulsyjne zachowania lub czynności umysłowe, w tym, ale nie tylko, czyszczenie, sprawdzanie lub liczenie, charakteryzują się powtarzającymi się czynnościami wykonywanymi z zamiarem zmniejszenia poziomu lęku i/lub zapobieżenia szkodzie. 

Mimo, że kompleksowe zrozumienie pochodzenia pozostaje nieuchwytne, przypuszcza się, że zaburzenie to powstaje w wyniku połączenia uwarunkowań dziedzicznych, fizjologicznych i kontekstowych. Specjalista w dziedzinie zdrowia psychicznego posiada umiejętności niezbędne do postawienia dokładnej diagnozy zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego poprzez wykorzystanie technik takich jak kwestionariusze, wywiady i obserwacje, jako integralnych elementów kompleksowej oceny. 

Kompleksowy schemat leczenia, który może obejmować farmakoterapię, interwencję psychoterapeutyczną lub połączenie obu jest niezbędny do skutecznego zarządzania zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) stanowi skuteczną interwencję w zwalczaniu objawów zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego. Terapia ekspozycji w CBT ma na celu uwrażliwienie pacjenta na bodźce wywołujące lęk, co umożliwia mu zwiększenie tolerancji na swój stan i regulację zachowań kompulsyjnych. Ponadto podejście terapeutyczne ma na celu restrukturyzację schematów myślowych i przekonań związanych z fiksacją pacjenta. 

Interwencje oparte na mindfulness okazały się skuteczne w zwalczaniu objawów zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego jako sposobu radzenia sobie. Interwencje oparte na mindfulness uczą osoby, jak utrzymywać obecny i świadomy stan umysłu w odniesieniu do ich wewnętrznych myśli i emocji, unikając jednocześnie osądzania i impulsywnych reakcji. To szczególne podejście posiada potencjał, aby pomóc osobom cierpiącym na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne w rozwijaniu zdolności do znoszenia niewygodnych myśli i emocji, które są połączone z ich obsesjami i kompulsyjnymi zachowaniami. 

Interwencja farmakologiczna może pomóc w skutecznym zarządzaniu zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Osoby z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym są powszechnie przepisywane selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) jako interwencja farmakologiczna. Skuteczność SSRI w łagodzeniu objawów OCD została szeroko zbadana i wykazana w licznych badaniach klinicznych. 

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne są istotnym problemem, który dotyka wielu ludzi na całym świecie. Cechą charakterystyczną tego zaburzenia są nierozwiązywalne zachowania kompulsyjne i natrętne myśli poznawcze. Chociaż OCD może być trudnym do opanowania zaburzeniem, istnieją skuteczne strategie radzenia sobie z nim, takie jak farmakoterapia, terapia poznawczo-behawioralna i interwencje oparte na mindfulness. Dla osób zmagających się z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym skuteczne może okazać się skorzystanie z pomocy specjalisty i ustalenie odpowiedniego schematu opieki, ponieważ umożliwia to skuteczniejsze radzenie sobie z objawami i podniesienie ogólnego standardu życia.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, takie sobie poważne zaburzenie



Bibliografia

  1. American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5). American Psychiatric Publishing.
  2. National Institute of Mental Health. (2021). Obsessive-Compulsive Disorder (OCD). https://www.nimh.nih.gov/health/topics/obsessive-compulsive-disorder-ocd/index.shtml
  3. Abramowitz, J. S. (1997). Effectiveness of psychological and pharmacological treatments for obsessive-compulsive disorder: A quantitative review. Journal of Consulting and Clinical Psychology, 65(5), 44-52.
  4. Fontenelle, L. F., Mendlowicz, M. V., Marques, C., & Eisen, J. L. (2006). How common are obsessive-compulsive symptoms? A cross-national multicenter prevalence study. Journal of Clinical Psychiatry, 67(2), 247-257.
  5. Simpson, H. B., Foa, E. B., Liebowitz, M. R., Huppert, J. D., & Cahill, S. (2003). A randomized controlled trial of cognitive-behavioral therapy and eye movement desensitization and reprocessing for obsessive-compulsive disorder. Journal of Clinical Psychiatry, 64(1), 22-29.

Ważne słowa:

  • OCD
  • schorzenie psychologiczne (psychiczne)
  • uporczywe obsesje
  • działania iteracyjne
  • wyniszczające zaburzenie
  • zakłóca codzienne życie
  • dotyczy wszystkich grup wiekowych
  • uwarunkowania dziedziczne, fizjologiczne, kontekstowe
  • specjalistyczne techniki diagnostyczne
  • kompleksowy schemat leczenia
  • farmakoterapia
  • interwencja psychoterapeutyczna
  • CBT
  • interwencje oparte na uważności (mindfulness)
  • SSRIs
  • pomoc ekspertów
  • odpowiedni schemat opieki